„Każdy czÅ‚owiek na kuli ziemskiej ma skarb, który gdzieÅ› na niego czeka
– powiedziaÅ‚o mu serce.
– My, serca, rzadko o tym mówimy, bo ludzie nie chcÄ… już odnajdywać skarbów.
Mówimy o tym jedynie dzieciom. A resztę pozostawiamy życiu, by poprowadziło
każdego śladem jego przeznaczenia. Niestety, mało kto podąża wyznaczoną mu drogą,
która jest szlakiem do jego Własnej Legendy i do spełnienia.
Większości świat jawi się jako groźba i pewnie z tej przyczyny ten świat
staje się w końcu dla nich prawdziwym zagrożeniem.
A wtedy my, serca, mówimy coraz ciszej i ciszej, choć nie milkniemy nigdy na dobre.
I zaklinamy na wszystkie świętości, aby nie usłyszano naszych słów.
Bo nie chcemy, aby ludzie cierpieli, że nie poszli drogą, jaką im wskazywaliśmy.
– Dlaczego serca nie mówiÄ… ludziom, że powinni podążać Å›ladem wÅ‚asnych marzeÅ„?
– spytaÅ‚ mÅ‚odzieniec Alchemika.
– Ponieważ  wówczas serca cierpiaÅ‚yby najbardziej. A serca nie lubiÄ… cierpieć.”

Fragment z książki Paulo Coelho „Alchemik”.